Ook dit jaar is op 1 mei stil gestaan bij de dag van de arbeid. Leden op leeftijd zijn bezocht met rode rozen en tijd voor een praatje. Dit wordt altijd zeer gewaardeerd. Dit jaar waren er 4 jubilarissen. De jubilarissen hebben een bos rozen en een speldje overhandigd gekregen door Coby Kroon, namens het bestuur en Sjaak Struijf, wethouder in Heemstede.
Guus Boers (68 jaar en 50 jaar lid van de PvdA, links): “Ik kom uit een links nest en groeide op in Eindhoven. In verkiezingstijd hadden mijn ouders een poster van Willem Drees voor het raam hangen. Dat raam werd dus ingegooid, want Eindhoven was destijds een echt KVP-bolwerk. Op mijn achttiende werd ik lid van de PvdA en dat ben ik altijd gebleven. Joop den Uyl heeft mij geïnspireerd. Baudet kan spreken over de ”uil van Minerva”, maar wij zongen mee met het verkiezingsplaatje: “Op de hele wereld is geen uil te koop, zo mooi als Joop, zo mooi als Joop”.
Ik verhuisde naar Heemstede voor mijn vrouw en vond hier ook werk. Tot 1986 was ik sociaal cultureel werker in het Oude Posthuis. Daarna maakte ik de overstap naar de politie in Amsterdam, de bureaus Warmoesstraat, IJtunnel en Bijlmer.
Daar was ik -met mijn welzijnsachtergrond- een vreemde eend in de bijt. Ik was vooraf actief op het snijvlak van politiewerk en de zorg. Ik bedacht bijvoorbeeld praktische oplossingen voor de identificatieplicht van dak- en thuislozen, zocht contact met de Rijksdienst voor het Wegverkeer om schulden van verslaafden te regelen, regelde inkomensbeheer als dat nodig leek en was de contactpersoon voor allerlei zorginstellingen. Ik heb in die tijd een eenvoudig registratiesysteem bedacht en met toestemming van de toenmalige Autoriteit Persoonsgegevens opgezet, waarin ik de persoonsgegevens, de vele aliassen, de familie en vrienden, de medische achtergrond, de politiedagrapportmutaties, de behandelaars en de casemanagers van de vele verwarde en verslaafde mensen bijhield. Zodat we vanuit de politie snel konden schakelen met de zorg. Dat systeem heeft navolging gekregen in andere wijken in Amsterdam en werd in 1995 zelfs beloond met de Hein Roethofprijs. Tegenwoordig werk ik als vrijwillige molenaar/beheerder op het molentje van Groenendaal. Nu dat -in afwachting van groot onderhoud- even niet kan draaien spring ik in op andere molens in de regio.
Ik vind het belangrijk dat we vanuit de PvdA ons best blijven doen om het “ik-gericht-denken” te doorbreken en bijvoorbeeld aansluiten op NL doet en bewonersinitiatieven die vanuit gezamenlijke verantwoordelijkheid vorm krijgen. Een mooi voorbeeld is de speelplaats met het schip bij de Ringvaart: we zijn er als buren lang mee bezig geweest, het is een doorslaand succes!
Nico Schulte Nordholt (78 en meer dan 25 jaar lid) werd rond 1982 lid van de PvdA op aanraden van 
(voormalig minister) Ivo Samkalden. Hij woonde toen in Djakarta en was, samen met Ivo Samkalden en Wim Spit, lid van het door NOVIB opgezette Commission of Dialogue. Deze groep was gelieerd aan het instituut dat zich in Indonesië richtte op de bescherming van de mensenrechten. Ook werkte hij mee in HASMIN, een acroniem van Hulp Aan Sociaal Minderen. HASMIN ondersteunde de familie van linksgeoriënteerde politieke gevangenenen, zowel in financiële als praktische zin.
In 1984 kwam Nico met zijn gezin in Heemstede te wonen. Als politiek antropoloog en hoogleraar aan de Universiteit Twente bleef hij nauw betrokken bij de ontwikkelingen in Indonesië.
Internationale solidariteit verdient wat hem betreft meer aandacht binnen de PvdA. Het werk van de Evert Vermeerstichting, nu de Foundation Max van der Stoel, en het -nadrukkelijk in dialoog- streven naar verbetering van de democratie en ontwikkeling vanuit sociaal democratische waarden blijft van belang. Ook zelf blijft hij, na zijn emeritaat in 2010, actief in de Banning gemeenschap en lokaal in de begeleiding van vluchtelingen.
Mevrouw Lies Kannegieter-Koch (87 jaar en meer dan 25 jaar lid) ontvangt ons met koffie en koek en is blij met het bezoek. Ze vertelt speciaal op de fiets naar banketbakker Tummers op de Binnenweg te zijn gegaan voor wat lekkers.
Al gauw vertelt ze dat ze een volle nicht is van Liesbeth den Uyl en in haar jeugd veel met haar heeft opgetrokken. Gezamenlijke vakantieuitstapjes naar Texel. In 1942 met een vriendin opgetreden op de bruiloftsfeest van Liesbeth en Joop den Uyl in een café-restaurant op de Middenweg in Amsterdam. Teveel om te vertellen. Haar vader en haar oom zijn in de oorlog, samen met Joop den Uyl, nog op een voedseltocht geweest naar boeren op het platteland rond Amsterdam en verder. Al haar speelgoed ging mee om te ruilen tegen voedsel.
Lies verhuisde naar Heemstede omdat haar man werk vond bij de Bronstee mavo. Haar man was bij hun huwelijk al actief lid van de PvdA, dus zij werd dat toen ook. Vanzelfsprekend. Ze begrijpt niet waarom ze bij de PvdA pas 25 jaar lid is, misschien telde de tijd van haar huwelijk niet mee. Maar hoe dan ook, zij heeft altijd PvdA gestemd en hun kinderen ook. Ze blijft de PvdA trouw en vindt het leuk als we volgend jaar op 1 mei weer een roos komen brengen.
“Wacht even”, ze springt op en rent naar boven, “ik heb nog een mooi boekwerkje over Joop den Uyl. Misschien leuk voor jongeren om nog eens door te lezen. Hier ligt het maar te verstoffen in de la!”.
Sjaak Struijf neemt het namens de PvdA afdeling Zuid-Kennemerland in ontvangst en zegt toe om het bestuur in overweging te geven om dit ter beschikking te stellen van het Noord-Hollands Archief. Zodat iedere belangstellende het kan lezen.
